In mijn aanwezigheid kan alles er zijn. Donker en licht, pijn en geluk, lelijk en mooi. Ik zet de schijnwerpers op je duisternis en alles wat je daar verstopt hebt. De gedachten die je niet mag denken, de gevoelens die je niet wilt voelen, de verlangens die je niet mag hebben. Laten we gewoon eens bloedeerlijk kijken naar wat er is. En vanuit daar volgt een beweging. En nog één. En nog één. Net zolang totdat er iets in jou is getransformeerd, waardoor je dichterbij je kern bent gekomen. Het vernis brokkelt laagje voor laagje af, tot je bij je prachtige, stralende kern komt.