1 maand zonder Instagram
Ik heb geen idee hoeveel tijd ik vorig jaar aan Instagram besteed heb, maar het was VEEL, kan ik je vertellen. Uren heb ik stories zitten loeren, op elk ‘vrij’ momentje ging mijn duim naar dat roze/gele icoontje en ‘klik’. Eigenlijk vond ik het een irritante gewoonte, maar stoppen.. tja.Toch leek het me wel een goed idee ‘to break the chain’, en op 1 december verwijderde ik Instagram van mijn telefoon. Dit leerde ik ervan:1. Ik miste het bijna niet. Al die belevenissen van mensen die ik niet ken en ook nooit zal ontmoeten (ze weten niet eens wie ik ben), ik heb er niets van gemist. Of marketingposts van online ondernemers die me in een training willen hengelen. Ook niet gemist. En als ik tussendoor dan toch even via m’n browser naar Instagram surfte (het hoeft niet perfect!), dan vroeg ik me af wat ik nou zo boeiend vond aan die stories van anderen, en sloot ik snel weer af.2. Tijd op Instagram is dode tijd, tijd die voorbij gaat en me niets brengt. Ik laad er niet van op. Het geeft me vaak een rotgevoel, omdat ik de dingen minder goed voor elkaar lijk te hebben dan anderen. En mijn status na een half uurtje boek lezen? Voldaan en ontspannen.3. Ik miste wel dit: een gevoel van verbinding. Af en toe die gesprekjes in de DM naar aanleiding van een post of stories, het lijntje met bevriende ondernemers. Ik merkte dat ik wel behoefte heb iets te delen met andere mensen. Daarom stuurde ik wat vaker vriendinnen een appje, in plaats van stories te plaatsen. En ik miste ook de recepten voor gezonde baksels die binnen de LFM passen. En zo nu en dan vond ik bepaalde posts ook wel inspirerend.