Tijd voor je eigen ritme.Als je zo eens een stapje terug doet uit je leven.En je bekijkt het van een afstandje.Je schema, je agenda, je werk, je thuis.Waar is er dan ruimte voor je eigen ritme?.Weet jij wat je eigen ritme is?Welk tempo daarbij hoort?Wat je nodig hebt om goede keuzes te kunnen maken?Om je ontspannen en krachtig te voelen?Ruimte te voelen om dingen te creëren?Niet overprikkeld te raken?.En beweeg je mee in de tempowisselingen van jouw ritme?.Of is er in jouw leven veel plek voor nog even doorgaan?Nog even volhouden, zodat je het daarna rustig aan kunt doen.En zeg eens eerlijk, volgt die periode van rust dan ook?.Waardoor wordt de invulling van jouw leven bepaald?Ideeën over hoe veel en hoe hard je zou moeten werken.Ideeën over waar je verplicht bent bij aanwezig te zijn.Over wat je over moet hebben voor een ander.Over wat je in bepaalde periodes van je leven nu eenmaal moet opofferen.Over hoe men over je denkt, als je iets wel of niet doet.Over wanneer jouw leven een goed leven is, wanneer het geslaagd is..En jouw eigen ritme. Is daar ook ruimte voor tussen al die ideeën over wat moet en wat niet?.Gek genoeg, zie ik dat leven in je eigen tempo vaak onderaan het prioriteitenlijstje staat.En dat vind ik echt jammer.Want als je leeft met aandacht en respect voor je eigen ritme, dan voel je wat klopt voor jou.En er zit ook een mooie paradox in.Leven in je eigen ritme zorgt voor ontspanning, en ontspannen kun je juist beter voor anderen zorgen.Je voelt je krachtig, waardoor je juist beter je eigen wensen uit kunt spreken.Je voelt je energiek, waardoor je juist meer kunt presteren.Je voelt wat klopt voor jou, zodat je voelt dat jouw leven een goed leven is. Los van alle ideeën die je daarover hebt.Je krijgt nog meer aandacht en respect voor je eigen ritme.En zo versterk je jezelf..Luisteren naar je eigen ritme, goed voor jezelf zorgen, is niet iets waar vanzelf tijd voor komt.Of waarvoor je toestemming nodig hebt.Of waarvoor je eerst iets bereikt moet hebben.Of wat de een wel kan, en de ander niet.Het is NU.En het is aan jou om te kiezen.

Het is tijd.

En tijdje terug hoorde ik dit een moeder tegen haar dochter zeggen bij het kinderdagverblijf. Ik zeg het zelf ook wel eens. En jij vast ook, als je moeder bent.

Ik heb heel lang gedacht dat ik niet zo’n gevoelig mens was. Dat ik alles aan kon, eindeloos hard kon werken en dat ik me niet zo aan moest stellen als ik ergens mee zat.

Huh wat? Hoera voor je probleem? Als je een probleem hebt wil je meestal maar één ding: er zo snel mogelijk vanaf.

Tranen met tuiten huilde ik. 

Over de dingen die niet vanzelf gaan en die je niet op je coach kunt ‘blamen’.

Praten met iemand, wat heb je daar nou eigenlijk aan? En waarom is het praten met een coach anders dan met je moeder of vriendin? Misschien ken je mensen bij wie coaching heel goed heeft gewerkt. Of mensen die het helemaal niks vonden. Misschien twijfel je zelf wel eens of je een keer met een coach zou willen praten. Maar werkt dat nou echt?

Personal coach, lifecoach, competentiecoach, paardencoach, loopbaancoach of wandelcoach. Google op coach en jouw woonplaats, en je vindt meteen tientallen resultaten. Het lijkt wel alsof heel Nederland een coachpraktijk is begonnen. Er zijn ook zoeksites voor coaches, zoals coachfinder.nl. Maar waar moet je nou op letten bij het kiezen van een coach? En hoe weet je of het een goede is? Ik geef je 3 stappen om een geschikte coach te kiezen.

Van buiten zag je niets aan mij, maar van binnen was het anders. Ik was uitgeput, voelde me bang en de gedachten in mijn hoofd draaiden cirkeltjes. Zodra ik wakker werd begon ik te denken, totdat ik 's avonds weer doodmoe in slaap viel. Ik probeerde alles te snappen en ik bleef maar tegen mezelf zeggen dat er niets was om bang voor te zijn. Maar het hielp niets. Ik had geen idee hoe ik iets aan mijn situatie moest veranderen. Ik had nergens echt plezier in, alles was zwaar. Er waren mensen die tegen me zeiden dat ik iets aan persoonlijke ontwikkeling zou moeten doen, dat ik een coach moest nemen. Maar dat vond ik onzin. Ik dacht dat het wel goed zou komen, als ik maar hard genoeg mijn best deed.

Nee, ik wil niet naar je verjaardag. Nee, ik wil geen donateur worden van zielige hondjes. Nee, ik wil geen nieuwe energieleverancier. Nee, ik wil geen boodschappen doen. Nee, ik wil geen koffie zetten. Nee, ik wil niet dat je vanavond weer weggaat. Nee, ik wil geen sponzig, droog, vettig stukje taart. Nee, nee, nee.

Ik zie het veel om me heen: vervelende situaties ontstaan tussen werkgever en werknemer, omdat vrouwen zich niet uit durven te spreken. Gevolg: de emoties lopen hoog op en de samenwerken is niet meer mogelijk. Ik zie dit patroon ook bij coachees in mijn praktijk. Vrouwen die niet hebben geleerd voor zichzelf op te komen, hun grenzen niet op tijd aangeven. Zodat ze alleen nog maar kunnen brullen als tijgers met territoriumdrift als het ze echt teveel wordt. En dat helpt dus totaal niet.